Σ.
Θα έδινα άπειρα για μια βόλτα με τ' αμάξι. Κι ακόμα πιο πολλά. Θέλω να δω το βράδυ τα φώτα της πόλης μου από κοντά. Ένα βράδυ όλο κι όλο βραδιάζει στη γη. Πόσα χρόνια έχουμε να ταξιδέψουμε, μωρό μου; Δύο; Τρία; Το επικείμενο τέλος είναι μακριά όσο ένα τσιγάρο δρόμος. Τίποτα δεν έγινε. Ξημερώματα σπίτι. Μάτια υγρά κάτω. Μανιασμένη βροχή. Να προσπερνάς τα πρωινά. Στη ζωή σου. Έχουν τη δύναμη να σε σπάσουν. Ο δρόμος μοιάζει θηρίο ετούτη την ώρα. Ο,τι καρφώθηκε σα βέλος στο μυαλό. Εκεί μένει για πάντα. Δε σου φταίει το μυαλό. Απλά, όταν είσαι βαθιά χωμένος στα σκατά, η μνήμη ισοδυναμεί με νοσταλγία. Ένας ήχος προφητείας όχι από τον ουρανό. Αλλά σκάβοντας τη γη υπόγεια. Μήνυμα. Από τους δαίμονες που έθρεφα τόσο καιρό. Ο Lanegan με περνάει μια βόλτα από το παρελθόν. Λίγο πριν με αφήσει εκεί. Έχω ξανάρθει εδώ. Και έζησα. Η ζωή μου αλλάζει και χωρίς εσένα. Κι ας είπε ψέματα πως θα σε περιμένει. Αστείοι που είναι οι έρωτες όταν τους βλέπεις από μακριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου