Κάποια Στιγμή...του Γιάννη Ζελιαναίου

Σαν τη μάνα που συνειδητοποιεί τον αυνανισμό του γιου της στο δωμάτιο και του βάζει τις φωνές ντροπιάζοντας τον, χωρίς να ‘χει καταλάβει πως πάνω στα σεντόνια στέκει υγρή μια φιμωμένη επανάσταση.

Ή σαν τη κόρη. Που από μικρή έγινε μεγάλη κι ολοκληρωμένη γυναίκα, αφήνοντας πίσω στο πατρικό της, πάνω στο κρεβάτι, μια κούκλα ξεφτισμένη να φαντάζει σαν τη Μαγδαληνή στα πόδια του Χριστού.
Είναι η ώρα που πρέπει να μείνουμε μόνοι.
Ολομόναχοι.
Ας γίνει τώρα.

Από την ποιητική συλλογή

"Καλώς ήρθε χειμώνα, γραφιά της νιότης μας"

Εκδ. Εριφύλη (2004)

[ΦΩΤ: ΧΡΥΣΑ ΚΑΡΑΦΤΗ]