Όλοι οι δρόμοι μοιάζουν με καρτ ποστάλ. Βρίσκονται τα πάντα στην ίδια θέση, στο πλακόστρωτο τα βήματα ακούγονται το ίδιο σιγανά. Το σιντριβάνι με τα φίδια ακόμα παλεύει. Για τη γιατρειά.
Εμείς λείπουμε. Λυπούμαι. Κι όμως, εκεί, ώρες πριν το ξημέρωμα, έζησαν όλα όσα μπορέσαμε ποτέ να υπάρξουμε.
σελ.21, ΧΙ
Μαρία Χρονιάρη
Εκεί που αλλάζω ζωές
Εκδ. Απόπειρα
2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου